Adam Prosper Burzyński - biskup sandomierski w latach 1820-1830
30 czerwca 1818 roku papież Pius VII wydał bullę „Ex imposita Nobis”. Dokonywała ona podziału diecezji w utworzonym trzy lata wcześniej Królestwie Polskim. W jej wyniku powołano między innymi diecezję sandomierską. W praktyce oznaczało to przeniesienie stolicy biskupiej z Kielc do Sandomierza, a tym samym likwidację utworzonej w 1805 roku diecezji kieleckiej.
Polski Kościół katolicki znajdujący się pod rosyjskim zaborem był zmuszony radzić sobie z wieloma trudnościami. Choć Konstytucja Królestwa Polskiego z 1815 roku gwarantowała wolność wyznania, to działalność duchownych została poddana ścisłej kontroli. W marcu 1817 roku został wydany dekret cara Aleksandra I o dozorze nad duchowieństwem rzymsko-katolickim.
Jak powstawała diecezja sandomierska? Dlaczego wybór padł na Sandomierz, a nie na stolicę województwa sandomierskiego, która mieściła się w Radomiu? Kim byli jej pierwsi biskupi? Jakie mieli ograniczenia? Przeczytaj w tym artykule
Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.
-
Prenumerata cyfrowa
Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.
już od
3,69 ZŁ /dzień