Dyktatura rannych ptaszków

Czytaj dalej
Fot. Andrzej Banas / Polskapresse
Tadeusz Płatek

Dyktatura rannych ptaszków

Tadeusz Płatek

Rano zawsze to samo. Najpierw negocjuję z budzikiem w komórce, za pośrednictwem funkcji „drzemka”. Ja nie wiem, jak to się dzieje, ale pięć minut o poranku równa się sekundzie w normalnym, obudzonym świecie. Mój telefon, po którymś razie przekładania, w końcu daje za wygraną, a raczej obraża się i już nie dzwoni, zupełnie jakby nagle przestało mu na mnie zależeć.

Najtragiczniejszy jest moment odrzucenia pierzyny i konfrontacji z kamienicznym zimnem, w którym muszę przedostać się do ogrzewanej łazienki. Te kilka metrów zawsze pokonuję ze spuszczoną głową i otwartą gębą, jakbym schodził z ringu po przegranej walce. Mój chód nie jest sprężysty, tylko gumowy i żałosny, przenoszę ciężar ciała do przodu, czyli lezę raczej na pingwina, niż na szejka arabskiego. A jak wiadomo arabscy szejkowie zawsze idą z głową odrzuconą do tyłu.

Pozostało jeszcze 72% treści.

Jeżeli chcesz przeczytać ten artykuł, wykup dostęp.

Zaloguj się, by czytać artykuł w całości
  • Prenumerata cyfrowa

    Czytaj ten i wszystkie artykuły w ramach prenumeraty już od 3,69 zł dziennie.

    już od
    3,69
    /dzień
Tadeusz Płatek

Polska Press Sp. z o.o. informuje, że wszystkie treści ukazujące się w serwisie podlegają ochronie. Dowiedz się więcej.

Jesteś zainteresowany kupnem treści? Dowiedz się więcej.

© 2000 - 2024 Polska Press Sp. z o.o.